In 2016 waren er 11 beklaagden van gedwongen huwelijken, 34 in 2017, 97 in 2018, 54 in 2019 en 64 in 2020. We kunnen vaststellen dat 87 beklaagden de Belgische nationaliteit hebben. Van 82 beklaagden is de nationaliteit onbekend. Voorts hebben 21 beklaagden de Marokkaanse nationaliteit. Voor alle andere nationaliteiten zijn er telkens minder dan tien beklaagden. “Zelfs al was er maar één geval van een gedwongen huwelijk, dan was dat er één te veel. Maar het is duidelijk dat er veel meer gevallen zijn dan de 260 vermelde gevallen waarvan nu sprake is”, zegt Darya Safai.
Gedwongen huwelijk is strafbaar
In België werden gedwongen huwelijken in 2007 strafbaar gesteld. De wet van 2 juni 2013 zorgde voor een zwaardere bestraffing van gedwongen huwelijken en schijnhuwelijken. Daarnaast werden door die wet ook gedwongen wettelijke samenwoning en schijnwettelijke samenwoning strafbaar. “In het verleden trok ik vaak naar onze scholen in Vlaanderen om leerlingen te sensibiliseren op vlak van vrouwenrechten. Ik kan jullie garanderen dat ik daar regelmatig getuigenissen te horen kreeg van meisjes die gedwongen werden om in het huwelijk te treden met bijvoorbeeld een ver familielid uit het land van herkomst. Ze vertelden me dat nooit in de klas maar stonden me achteraf stiekem op te wachten om me hun verhaal te vertellen. En dit omdat de sociale druk vaak zo groot is. Laat staan dat ze dit zouden aangeven. De cijfers tonen hoe onderbelicht deze problematiek is. Er is dringend nood aan sensibilisering en bescherming van deze meisjes en vrouwen”, aldus Darya Safai.
Momenteel is een nieuw Nationaal Actieplan gendergerelateerd geweld in opmaak onder coördinatie van de staatssecretaris voor Gendergelijkheid, Gelijke Kansen en Diversiteit, Sarah Schlitz (Ecolo). De N-VA zal blijven hameren op sensibilisering én een harde aanpak van de daders.